Klaas de Geus & Wilhelmina Maria Moerbeek

De Amsterdamse joodse ouders, Jacob Italiaander en Rosina Italiaander-Blitz, hebben hun zoontje Simon in de oorlog ondergebracht in een Haarlems pleeggezin. Als in september 1943 de ouders van Simon naar een vernietigingskamp worden gedeporteerd, realiseren de pleegouders van Simon zich dat zij niet langer voor zijn onderhoud zullen worden betaald. Ze laten weten dat ze hem niet langer willen verzorgen.

Verschillende mensen in de omgeving kennen de ware identiteit van Sjimmie, maar Klaas en Mina verspreiden het verhaal dat zijn familie is gedood bij het bombardement op Rotterdam. Aanvankelijk weigert Sjimmie zich uit te kleden als hij naar bed moet. Hij is zo gespannen, dat hij alleen in slaap kan vallen als Mina en Klaas hem in hun bed nemen. Als Sjimmie bij de familie de Geus aankomt, lijdt hij aan oedeem. Een arts schrijft hem een dagelijks portie griesmeelpap met druiven voor en Klaas en Mina doen er alles aan om deze instructies op te volgen, wat hun spaarzame budget flink onder druk zet. Desondanks hebben Klaas en Mina nooit financiële compensatie gezocht voor de opvang van Sjimmie. Maar na de oorlog krijgt Klaas als dank voor de onderduik van Sjimmie een goede baan als vertegenwoordiger/boekhouder aangeboden bij een Amsterdamse groothandel in zuidvruchten. Zijn dienstverband bij Krom eindigt hiermee en hij verhuist samen met vrouw en beide kinderen Wilhelmina en Simon half november 1945 naar Amsterdam. Sjimmie gaat ook naar Amsterdam. Een oom en tante van Sjimmie krijgen de voogdij over hun neef. De twee families blijven heel goed contact houden; de kinderen van Klaas en Mina zijn vrienden voor het leven met Simon Italiaander gebleven.