3) Achterstraat 62

Eleazer (Eli) was een zoon van Julius Jacobus Bing  (10-10-1867 Hoorn - 16-02-1932 Alkmaar) en Sientje Englander-Bing (05-12-1872 Alkmaar - 20-03-1943 Sobibor) en had een broer Aron en een zusje Sara. Eli trouwde met Annie Jacoba Elisabeth Rademaker op 8 september 1932, waarna ze gingen wonen aan de Achterstraat 62. Eli heeft daar een koosjere slagerij, die hij had overgenomen van zijn vader. Samen kregen zij zes kinderen:

Julius Jacob 1933, Gerrit 1934, Aron Jonnie 1937, Jan-Dov 1939, Ellie 1942 en Liesje Nomi 1945. 

Het hele gezin verhuist op 15 september 1939 naar de Frieseweg 51, vervolgens op 13 maart 1940 naar de Hoogstraat. Daarna verhuist het gezin op 7 mei 1941 naar Heerhugowaard om te gaan wonen bij de moeder van Annie: Fijgje Rademaker-Bot, op de Middenweg 148. Tijdens de oorlog negeerde Eli de oproep van de Duitsers om zich als joodse Nederlander bij de autoriteiten te melden. Hierdoor ziet hij zich genoodzaakt om onder te duiken.

Eli duikt onder op de boerderij van boer Nicolaas Kout aan de Middenweg 162 (hoek Middenweg en Rustenburgerweg) in Heerhugowaard. Op zeker moment werd die plek te gevaarlijk: Tijdens de bezorging van een brief door postbode Berkman, die een NSB-er is, stapt de postbode het huis binnen en ziet Eli. Eli probeert zich nog te verstoppen, maar de situatie is overduidelijk. Na dit incident verhuisde hij naar een ander adres. Als het gevaar geweken lijkt te zijn, keert hij op 24 juli 1944 weer terug naar zijn eerdere schuilplek bij boer Kout. Daar wordt hij uiteindelijk verraden door achteloos geroddel.

Bij zijn terugkomst op de boerderij van Kout 's morgens vroeg zag de echtgenote van boer Ernst boer Kout met zijn wagen de hooischuur (de zogenoemde kapberg) binnenrijden en de deur meteen achter zich sluiten. Zij vond dat zo merkwaardig dat de gedachte bij haar opkwam dat Bing misschien wel eens kon zijn teruggekeerd. In het bijzijn van haar kinderen deelde ze haar vermoedens met haar echtgenoot Ernst. De kinderen vertelden dit ongelukkigerwijs aan buurvrouw Grietje Koelemeij-Boontjes, die het doorbriefde aan haar man, de NSB'er Jan Koelemeij. Die stelde op zijn beurt partijgenoot Abraham Trappel uit Sijbekarspel op de hoogte. Met zijn drieën overlegden zij op welke manier zij de onderduikplaats van Bing het best konden doorgeven. Van de politie en de Centrale Crisis Controledienst verwachtten zij weinig heil, omdat die te anti-Duits waren. Besloten werd de NSB'er Johannes Swidde, die als zeer fanatiek bekend stond, te benaderen. Toen Trappel Swidde opzocht, bleek die niet thuis te zijn. Zijn echtgenote Neeltje Swidde-Hart stelde Trappel voor met haar zoon Pieter Swidde, die landwachter was, naar het commando van de Landwacht in Alkmaar te gaan om melding van de zaak te maken. Na de aangifte arresteerde de Feldgendarmerie Bing in de nacht van 24 op 25 juli 1944 met assistentie van enige landwachters. Ook de familie Kout werd opgepakt.

Twee dagen later moesten vier landwachters Bing, Kout en de eveneens gearresteerde Helderse Alkmaarder Simon F. van der Veen naar de Sicherheitspolizei in Amsterdam brengen. Lijn 24 zou de gevangenen en de bewakers naar de Euterpestraat vervoeren. Toen zij op het Stationsplein bij het Centraal Station op de tram stonden te wachten, was landwachter Hendricus van Kleef uit Bergen, die speciaal belast was met het bewaken van Bing, even afgeleid. De arrestant profiteerde ervan door de koffer die hij bij zich voor de voeten van de landwachter te gooien en de benen te nemen. Hij liep evenwel de verkeerde kant op en zag zijn vluchtweg plotseling door water geblokkeerd. Eli bedacht zich geen moment en sprong direct in het Prins Hendrikkade en zwom onder water weg. Als Eli boven komt, wordt hij door één van de landwachters, Hendricus van Kleef uit Bergen NH, door een schot in het achterhoofd doodgeschoten.

Volgens de politie had Bing zelfmoord gepleegd door tijdens het wachten op de tram in het water te springen. Zijn echtgenote Annie Bing-Rademaker en haar zes kinderen duiken onder in Oosterbeek en hebben allen de oorlog overleefd. Ook boer Kout overleeft de oorlog.

De landverraders