Joden worden uitgesloten van tewerkstelling in Duitsland.

Verordeningen betreffende het werk van joden en anderen in overheidsdienst (Verordening 137/1940, Verordnungsblatt 26 Ausgegeben am 14. September 1940).

Joden worden geweerd van markten in Amsterdam.

Distributie van circulaire aan plaatselijke overheden waarin een jood wordt gedefinieerd als iemand met een joodse grootouder die lid is geweest van de joodse gemeenschap.

Joodse zakenlieden moeten hun onderneming bij de Wirtschaftsprüfstelle laten registreren.  Deze verordening is vooral bedoeld om ervoor te zorgen dat de bedrijven niet te makkelijk op naam van anderen kunnen worden gezet (Verordening 189/1940, Verordnungsblatt 33 Ausgegeben am 26. Oktober 1940).

Joden worden uit overheidsfuncties ontheven (uitvoering van Verordening 137/1940, Verordnungsblatt 26 Ausgegeben am 14. September 1940).

Joden mogen geen Duits huishoudelijk personeel in dienst hebben (Verordening 231/1940, Verordnungsblatt 42 Ausgegeben am 27. December 1940).

Oprichting van de Joodse Coördinatie Commissie (JCC) als overkoepelend orgaan om, onder de moeilijke omstandigheden, leiding te geven aan de joodse gemeenschap. Voorzitter werd mr. L.E. Visser. De commissie adviseerde op juridisch en fiscaal gebied, organiseerde culturele activiteiten en bood financiële hulp waar nodig. De JCC weigerde direct contact met de Duitsers. Zij vonden dat contact plaats moest vinden via tussenkomst van de Nederlandse overheid. 

De Nederlandse bioscoopbond bepaalt dat joden niet meer tot bioscopen mogen worden toegelaten.  Dit wordt in de dagbladen op 12 januari bekend gemaakt.

Voor Amsterdam, de stad waar verreweg het grootste deel van de Joodse bevolking woont, volgt een extra maatregel. Zij dienen ook op te geven hoeveel huizen en hoeveel winkels de Joden bezitten, waar hun scholen en synagogen zich bevinden, welke tram- en buslijnen naar die wijken lopen, welke culturele instellingen er zijn. 

Artsen moeten opgeven of zij van Joodse bloede zijn.

Joden mogen  zich niet meer inschrijven bij universiteiten en hogescholen (Verordeningen 27&28/1941, Verordnungsblatt 6 Ausgegeben am 15. Februar 1941).

Oprichting van de Joodse Raad onder voorzitterschap van Abraham Asscher en David Cohen, die de dubieuze opdracht krijgt alle Duitse maatregelen uit te voeren, waaronder bepalen welke groep Joden met het eerstvolgende transport mee moet en alle protesten direct in de kiem smoren. Ze kunnen hiervoor beschikken over de enige Joodse krant, Het Joodsche Weekblad.

Joden mogen niet meer als bloeddonor optreden.

Maatregelen tegen Joodse organisaties zonder economisch doel (Verordening 41/1941, Verordnungsblatt 8 Ausgegeben am 3. März 1941).

De bedrijven van Joden worden in beslag genomen en onder een Duitse beheerder (Verwalter) geplaatst (Verordening 48/1941, Verordnungsblatt 10 Ausgegeben am 13. März 1941).

Oprichting van de Zentralstelle für jüdische Auswanderung, het centrale kantoor voor de emigratie van Joden. Het kantoor in Amsterdam organiseerde vanaf de oprichting tot het najaar van 1943, de deportatie van de Joden uit Nederland naar de concentratiekampen in Duitsland en Polen. De Nederlandse Zentralstelle werd op bevel van Reinhard Heydrich en op verzoek van Arthur Seyss-Inquart opgericht. 

Joden moeten hun radiotoestellen inleveren. Op 13 mei 1943 zal dit ook voor andere Nederlanders gelden.

Joodse advocaten, apothekers en artsen mogen geen niet-Joodse klanten en patiënten hebben. Joden wordt de toegang tot effecten- en handelsbeurzen verboden. Joden mogen niet langer markten bezoeken.

Synagoge in Den Haag wordt door brand verwoest.

Er wordt besloten tot arisering van orkesten.

Joden die landbouwgronden bezitten, moeten die aangeven en die voor 1 september 1941 verkopen (Verordening 102/1941, Verordnungsblatt 24 Ausgegeben am 31. Mai 1941).

Joden mogen geen gebruik meer maken van zwembaden, openbare parken en stranden, en geen kamers meer huren in bepaalde toeristen- en badplaatsen.

Razzia en een deportatie van 300 Joden uit Amsterdam, via Kamp Schoorl en station Alkmaar, naar Mauthausen. Hieronder bevinden zich 61 joodse vluchtelingen uit het werkdorp Wieringermeer.

Joden buiten Amsterdam moeten hun fiets inleveren.

Verbod voor joodse winkels om op zondag open te zijn (Verordening 114/1941, Verordnungsblatt 26 Ausgegeben am 27. Juni 1941).

Joodse makelaars mogen niet langer voor niet-Joden werken.

Joden zijn verplicht hun contanten en banktegoeden van meer dan 1.000 gulden (zou een huidige koopkracht zijn van ongeveer 7.250 euro) over te maken naar de bank Lippmann-Rosenthal & Co. (LiRo-bank), een voormalige Joodse bank die door de Duitsers is overgenomen (Verordeningen 148/1941, Verordnungsblatt 32 Ausgegeben am 9. August 1941).

Joden moeten hun grondbezit aangeven bij de Niederländische Grundstücksverwaltung, waarna deze organisatie kan overgaan tot onteigening, beheer en verkoop ervan (Verordeningen 154/1941, Verordnungsblatt 34 Ausgegeben am 16. August 1941).

Joodse leerlingen wordt verboden reguliere scholen en onderwijsinstellingen te bezoeken. Vanaf 1 september gaan ze naar aparte joodse scholen. In Amsterdam gaat de maatregel op 1 oktober in.

105 Joodse mannen worden, na een razzia in Twente, opgepakt en gedeporteerd naar Mauthausen. Niemand overleeft.

Belokkade van het binnenlands vermogen van de vanuit het groot-Duitse rijk naar Nederland geemigreerde Joden door de Reichswirtschaftsminister (Verordening 180/1941, Verordnungsblatt 39 Ausgegeben am 20. September 1941).

Joden worden geweerd uit verenigingen en stichtingen zonder economisch doel.

Vergunningplicht voor het uitoefenen van bepaalde ambachten en beroepen.

Razzia in Gelderland (Achterhoek, Arnhem, Apeldoorn en Zwolle). Er worden honderd Joden opgepakt en gedeporteerd.

Verdere verordeningen betreffende het uitoefenen van beroepen door Joden (Verordening 198/1941, Verordnungsblatt 44 Ausgegeben am 23.Oktober 1941). Alle activiteiten waarmee geld kon worden verdiend werd ondergeschikt gemaakt aan een vergunning of voorwaarden of simpelweg verboden. Bovendien werd ontslag van een Jood vergemakkelijkt en werden pensioen- en zorgverplichtingen sterk versimpeld.

De Joodsche Raad wordt verplicht een cartotheek van joden in Nederland aan te leggen.

Joden moeten niet-joodse verenigingen verlaten (Verordening 199/1941, Verordnungsblatt 44 Ausgegeben am 23.Oktober 1941) en worden vanaf 7 november 1941 geweerd uit bridge-, dans- en tennisclubs.

Ariers wordt verboden in Joodse huishoudens werkzaam te zijn (Verordeningen 200/1941, Verordnungsblatt 44 Ausgegeben am 23.Oktober 1941).

Alle joodse tijdschriften worden verboden, met uitzondering van Het Joodsche Weekblad. In september 1943 was het lezerspubliek verdwenen en hield  ook Het Joodsche Weekblad op te bestaan.

Duitsers erkennen nog slechts de Joodsche Raad als belangenbehartiger van de Nederlandse Joden. De Joodse Coördinatie Commissie (JCC), opgericht in december 1940, wordt afgeschaft.

Er worden 1.600 vergunningen ingetrokken tot het uitoefenen van een beroep door Joden, Verordening 198/1941 wordt hiervoor gebruikt.

Joden mogen zonder toestemming niet meer reizen of verhuizen.

Alle buitenlandse Joden in Nederland moeten zich voor “vrijwillige emigratie” laten registreren.

Joden mogen geen niet-Joods huishoudelijk personeel meer hebben (uitvoering van Verordening 200/1941, Verordnungsblatt 44 Ausgegeben am 23.Oktober 1941).

Joodse mannen worden opgeroepen voor kampen van de Rijksdienst voor de Werkverruiming in Noord- en Oost-Nederland (Joodse werkkampen).

Openbaar onderwijs wordt voor Joden van alle leeftijden verboden.

De Zaandamse joden moeten naar Amsterdam verhuizen, waarmee de concentratie van Joden in het Judenviertel in Amsterdam begint.

Verbod voor Joden om vervoermiddelen te bezitten of te besturen.

Verbod voor Joden om met niet-Joden te trouwen. Buitenechtelijke seksuele omgang met niet-Joden zal zwaar gestraft worden.

Bepaling dat huisraad in woningen van Joden niet mag worden verwijderd.

Joden mogen niet meer trouwen in het stadhuis van Amsterdam.

Een groot aantal Joodse slagerijen moet sluiten.

Joden mogen geen rekening meer hebben bij de postgirodienst. 

Tweede LiRo verordening: Joden moeten hun goud, zilver, antiek, kunstvoorwerpen, waardevolle spullen en cultuurgoederen inleveren (Verordening 58/1942, Verordnungsblatt 13 Ausgegeben am 23. Mai 1942).

Joden mogen niet meer vissen.

Volledig reisverbod voor alle Joden. Reizen mocht alleen met speciale toestemming.

Joden worden geweerd van de vismarkt.

Joden mogen alleen op bepaalde tijdstippen boodschappen doen in een beperkt aantal winkels. Niet-Joodse winkels wordt voor hen verboden. 

Alle sport voor Joden wordt verboden.

Joden moeten hun fietsen en andere voertuigen inleveren. 

De Joodse Raad wordt ingelicht over de start van de deportatie van de Joden, onder het motto Polizeilicher Arbeitseinsatz in Deutschland, betreffende Joden tot en met 40 jaar.

Instelling van de avondklok, Joden moeten tussen 20.00 uur en 06.00 uur thuis zijn. Ze mogen niet meer fietsen en geen gebruik maken van het openbaar vervoer.

Inrichting van het vluchtelingenkamp Westerbork als Polizeiliches Judendurchgangslager. 

Verbod voor Joden om te telefoneren.

Verbod voor Joden om bij niet-Joden op bezoek te gaan. 

Joden mogen in niet-Joodse winkels alleen tussen 15.00 en 17.00 uur inkopen doen.

Joden mogen alleen tussen 15.00 uur en 17.00 uur winkelen.

De Hollandsche Schouwburg wordt in gebruik genomen als verzamelplaats waar de Joden zich dienen te melden en opgehaalde en opgepakte Joden worden vastgehouden.

Minister-president Gerbrandy roept via een uitzending van radio Oranje vanuit Londen op tot hulp aan joden.

Joden wordt verboden in kapsalons te komen.

Reeks van razzia's door heel Nederland. Alle joodse straatnamen worden gewijzigd.

Joden wordt verboden om in Den Haag op publieke banken plaats te nemen.

Registratie van Joden in een gemengd huwelijk.

Joodse studenten krijgen een studieverbod.

In een brief van eind september 1942 stelt de Befehlshaber der Sicherheitspolizei und des SD, Zentralstelle für judische Auswanderung dat er op 25 september in 42 kampen 5,242 mannen uit 85 steden en dorpen in de werkkampen zaten. In diezelfde brief wordt meegedeeld dat er besloten is tot Gesamtevakuierung van de Joden uit de werkkampen einschliesslich Angehörigen. In de nacht van 2 op 3 oktober 1942 werden de werkkampen leeggehaald en werden ook hun gezinnen thuis opgehaald (Angehörigen). Zo worden er  ongeveer 12.000 vrouwen en kinderen afgevoerd naar kamp Westerbork. Tegelijkertijd worden alle Joden uit Drenthe gedeporteerd naar Westerbork. Velen van hen verblijven slechts kort in Westerbork voordat ze op transport gaan naar "het oosten".

De crèche aan de Plantage Middenlaan 31 wordt gebruikt als dependance van de Hollandsche Schouwburg. Joodse kinderen wachten hier gescheiden van hun ouders op deportatie

Vondelingen worden als Joods beschouwd. Zij worden, via de crèche in Amsterdam, gedeporteerd.

Concentratiekamp Vught wordt geopend: Konzentrationslager Herzogenbusch. Dit is het enige SS-concentratiekamp buiten Duitsland en de geannexeerde gebieden.

Ontruiming van de Joodse instelling voor verstandelijk gehandicapten Het Apeldoornsche Bosch. Dat betekent dat alle 1.200 patiënten en het meeste personeel (50) gedeporteerd worden om vermoord te worden. De trein rijdt vanuit Apeldoorn rechtstreeks naar Auschwitz, waar de patiënten bij aankomst worden vermoord.

Na de deportatie van de patiënten en personeelsleden werd het terrein van Het Apeldoornsche Bosch en Achisomog een Erholungsheim voor de Waffen-SS. 

Joden mogen geen verzoekschriften of brieven meer rechtstreeks naar de Duitse autoriteiten sturen. Alle officiële post moet via de Joodsche Raad.

Eerste transport vanuit Westerbork naar Sobibor. Er rijden tot 20 juli in totaal 19 treinen naar Sobibor met meer dan 34.000 joden.

De Duitsers constateren dat zo’n 25.000 Joden ergens zijn ondergedoken. Er wordt besloten te gaan werken met premies om ondergedoken Joden op te sporen. De premie is zeven gulden en vijftig cent per Jood. Een bedrag dat kan worden verdubbeld als de Jood verordeningen heeft overtreden.

Aanvullende  verordening voor het verwijderen van Joden uit het agrarisch bedrijfsleven (Verordening 32/1943, Verordnungsblatt 12 Ausgegeben am 6. April 1943). Zie voor eerste verordening 27-05-1941.

Voor Joden verboden te verblijven in Groningen, Friesland, Drenthe, Overijssel, Gelderland, Zeeland, Noord-Brabant en Limburg. Joden uit Noord-Brabant moeten zich melden in Kamp Vught (Verordening 1/1943, Verordnungsblatt 1 Ausgegeben am 9. Januar 1943).

De bezetter verklaart de Nederlandse provincies “Judenrein”. 

Gemengd gehuwde joden krijgen de keus: deportatie of sterilisatie.

De Joodse Raad moet 7.000 mensen uit hun eigen gelederen aanwijzen voor deportatie.

Duizenden Joden worden, na razzia's in Amsterdam, naar Westerbork overgebracht.

Alle verzekeringsovereenkomsten, inmiddels ondergebracht bij de Lippmann Rosenthal bank, worden per 30 juni 1943 beëindigd (Verordening 54/1943, Verordnungsblatt 18 Ausgegeben am 17. Juni 1943). 

Duizenden Joden worden, na opnieuw een grote razzia in Amsterdam, naar Westerbork overgebracht.

De höhere SS- und Polizeiführer en Generalkommissar für das Sicherheitswesen Rauter geeft opdracht tot razzia's op het platte land.

Laatste grote razzia in Amsterdam. Transport van de laatst overgebleven Joden uit Amsterdam naar Westerbork, onder hen ook de overgebleven leden van de Joodsche Raad. De Joodsche Raad houd hiermee op te bestaan.

De Hollandsche Schouwburg wordt gesloten nadat de laatste groep opgepakte Joden uit de onderduik is afgevoerd. 

1ste transport vanuit Westerbork naar Theresienstadt.

Mensen met gemengde huwelijken worden opgeroepen om naar de werkkampen te gaan.

1ste transport vanuit Westerbork naar Bergen-Belsen.

Razzia in Amsterdam op gemengd gehuwden.

Laatste transport vanuit Kamp Vught.