Om 21.55 was het doelwit in zicht, al brandend en gehuld in rook. Johnny Hubbard zette het vliegtuig in een rij en toen hij aan de vlucht begon, begon Bob Heggie, nu in zijn hoedanigheid van Air Bomber, instructies te geven aan Johnny. Ondanks het zware, nauwkeurige luchtafweergeschut om hen heen en talloze zoeklichten die potentiële slachtoffers uitkozen, liet Bob de bomlading vallen. Tot opluchting van de bemanning keerde omstreeks 22.05 Johnny terug naar de basis.

Terwijl ze constant uitkeken naar vijandelijke jagers stak het toestel de Nederlandse grens over en afgezien van het constant volgen van zoeklichten leek alles in orde. Maar bij het naderen van de kust van Noord-Holland gaf Peter Jones in het middelste bovenste torentje een waarschuwing voor een naderend vliegtuig vanuit het onderste kwartier waarop hij onmiddellijk het vuur opende. Op hetzelfde moment opende de aanvaller, een Me 110, ook het vuur, waarbij zijn machinegeweren en kanonnen kogels en granaten spuwden op de Manchester.

Ondertussen werd Tom Stanley in de achterste koepel geconfronteerd met een tweede Me110 die van achteren aanviel.

Toen hij zag dat de Manchester zwaar in brand stond en de intercom onbruikbaar bleek, verliet Peter Jones zijn toren. Hij ontdekte dat het vliegtuig ernstig beschadigd was, grote gaten had en in totale wanorde verkeerde. Op weg naar voren vond hij waarnemer Bob Heggie onderuitgezakt over zijn tafel schijnbaar dood en de 2e piloot, de jonge Alastair Buchan die in het gangboord lag, ook dood.

Johnny, hoewel gewond, vloog nog steeds met het getroffen vliegtuig terwijl Jock Clelland nog steeds de radio bemande. Peter Jones wenkte Jock Clelland om hem naar achteren te volgen waar de omstandigheden beter waren, maar toen Jock opstond om hem te volgen, scheurde een nieuwe vuurstoot van de vijandelijke jager in het vliegtuig en viel Jock in elkaar over zijn radio. Tegelijkertijd ging de Manchester in een ondiepe duik toen Johnny Hubbard, blijkbaar opnieuw geraakt, zijn hoofd ophief en Peter Jones beval het brandende vliegtuig te verlaten.

Terwijl hij zijn parachute vasthield, bereikte Jones de achterste koepel waar hij de gewonde Tom Stanley aantrof, die op de grond zat met zijn overall onder het bloed. Peter Jones, die zelf licht gewond was, vertelde Tom dat ze moesten springen en hielp hem met zijn parachute. Maar Stanley zei tegen Peter Jones dat hij eerst moest gaan en dat hij hem zou volgen, waarop Peter het toestel verliet.

Tom Stanley ging naar voren in het toestel om te zien of hij iets voor de anderen kon doen, maar vond daar vijf dode bemanningsleden. Hij keerde terug naar het ontsnappingsluik in het staartgedeelte. Terwijl hij zich klaarmaakte om te springen, draaide het vliegtuig op zijn kant. Met het luik van de uitgang naar beneden gericht, sprong Tom en raakte met zijn neus de staartvin. Ernstig gewond, met een gebroken neus en tijdelijk bewusteloos viel Tom door de lucht. Maar kwam gelukkig net op tijd bij om zijn parachute te openen voordat hij de grond raakte.